مركز سینمای مستند راش‌های راهپیمایی روز قدس را می‌خرد

راش‌های راهپیمایی روز قدس در قالب طرح 'قاب‌های ماندگار برای گنجینه' توسط مركز گسترش سینمای مستند و تجربی خریداری می‌شود.
به گزارش از مركز گسترش سینمای مستند و تجربی، معاونت فرهنگی مركز گسترش سینمای مستند و تجربی ضمن دعوت از عموم مستندسازان برای حضور در راهپیمایی باشكوه روز جهانی قدس، گفت: این مركز تصمیم دارد راش‌ها و تصاویر خامی كه مستند سازان در آن به ثبت لحظات ناب این راهپیمایی عظیم می‌پردازند را خریداری كند. 'حسین خورشیدی' افزود: تمامی مستندسازانی كه از این لحظات تصاویری تهیه می‌كنند، می‌توانند راش‌های خود را تا پایان شهریور به مركز ارائه دهند و پس از بازبینی و تایید حداكثر 10 دقیقه از تصاویر هر فیلمساز خریداری می‌شود.‌وی همچنین گفت: این تصاویر باید از جهت تكنیكی در حد بالایی بوده و با دوربین پیشرفته ضبط شده باشند و از رعایت استانداردهای بصری و هنری مربوط برخوردار باشند.‌مركز گسترش سینمای مستند و تجربی در طرح جدیدی به نام 'گنجینه' قصد دارد تا راش‌ها و تصاویر خام دیدنی و جالب توجه از حضور مردم در عرصه‌های گوناگون اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و نظایر آن را خریداری كند.
 

   نادیا دلدار گلچین هم سفر کرد

اتفاقی که نباید افتاد .  اتفاقی که هر چند وقت تکرار میشود و هر چه من و دوستان بنویسیم و انتقاد کنیم و بگوئیم  گوش شنوایی نیست  . ماه گذشته در  سه پست  از بیماری و مشکلات حاد   ( نادیا  دلدار  گلچین )  نوشتیم ، تعدادی از هموطنان به کمک  او شتافتند و هفته قبل هم  سید احمد میر اعلایی مدیر عامل فارابی  همه هزینه های این هنرمند را متقبل شد که ما همان  روز از  ایشان و همکارانشان  تقدیر کردیم  اما نوشدارویی شد  دیر هنگام . 

اگر  یکسال  قبل یا همین چند ماه گذشته  مدیران غیر فرهنگی  کشور که  مسوولییت مستقیم در ارتباط با  بیمه و رفاه هنرمندان  دارند به وظیفه خود عمل میکردند  ، دیگر  گلچین برای  چندمین بار روانه بیمارستان نمیشد  ، دیگر  در بستر بیماری نگران تامین  هزینه درمان و زندگی خود  و فرزندانش نبود .

  او تا میتوانست  سکوت کرد و با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشت  تا آبروی  هنر و هنرمند حفظ شود  ، اما باز  هم این مدیران نالایق فقط  و فقط به فکر جلسات  بیهوده  ، بریز و بپاشهای بی فایده  ، طرحهای بی اندیشه  و خود نمایی جلوی دوربین تلویزیون و ضبط خبرنگاران و عکس در مطبوعات بودند و هستند .

 حاشا به غیرتتان .  اگر خواهر و مادر خودتان  هم بدون سرپرست ماهها در بیمارستان بود همین رفتار را میکردید؟  هر چند از شماها  بیش از این هم انتظار نمیرود  ، برای نگه داشتن میز جهنمی ، مادر که جای خود دارد همسر و فرزندان و خاندان خود را هم زیر پا له میکنید . ببینید   میز  و ریاست  از  ( جواد شمقدری ) فیلمساز  چه  ساخت؟ 

....

 دشمن درجه  یک سینماگران  ، نابودگر خانه سینما   ، بسته شدن سینماها و بحران اکران فیلم ، عدم امنییت شغلی دست اندرکاران فیلم و...  ویرانی و تخریبی که شمقدری در این سه سال بجا گذاشت ، روی زلزله گیلان و منجیل و بم و تبریز را سفید کرد  صد رحمت به آرنولد و ویرانگر یک تا سه.

آقای ضرغامی شما برای  خانم گلچین چه کردید؟  چند بار  به  عیادتش  رفتید؟  وقت نداشتید ؟  مدیر رسانه  ملی هستید و سرتان شلوغ؟   اشکالی ندارد  ، اما  چند  صد نیروی بیکار در حوزه ریاست  دارید  که  پا روی پا گذاشته  و از  کنار کولرها  تکان نمیخورند  و  فقط  برای  گرفتن  حقوق  و  پاداش  آنهم  با  سلام  و صلوات  به سمت بانک  میروند؟  نمیتوانستید  یکی  از  این  نور چشمی ها  را برای رفع مشکل این هنرمند  به  خدمت  بگیرید ؟  عجب  سوال  احمقانه ای ؟   خوب  معلوم  است  که  نه ،  چون  آنها  که  به  واسطه کار   ، دانش  و  یا هنرشان  نیامدند  ، آنها  با اولین پیغام  و تلفن  فلانی  و  دوست  فلانی  و  به  قول  شهاب عباسی  دوست خوبم  ، کارگردان  خنده بازار  ،  به  واسطه  بووووووووووووووووووووووق به رسانه شخصی  شما  آمدند .

 در  زمان  معاونت  سینمایی  شدنتان  در  ارشاد  و  ریاست  رسانه  شخصی تان  در صدا وسیما  ، چند  هنرمند  با  پایانی  مشترک  مانند  خانم  گلچین  از  دنیا  رفتند  و شما  به  روی مبارک  هم  نیاوردید ؟   من   فقط  به  چند  نام  از  آن  همه   بسنده میکنم  .

 (زنده یاد مهدی فتحی )  که  برای  تحویل  گرفتن  جنازه  آن  هنرمند  برای تشعیع بیمارستان   برگه  ترخیص  نمیداد  چون  تسویه حساب  برای  مدتی  که  بستری  بود  انجام  نشده  بود  .  ( جمشید  لایق ، کیومرث  ملک مطیعی ، محمود  بهرامی ، اسماعیل  داورفر ، حسین   باغی ،  مهری  ودادیان  ،  پروین   سلیمانی  ،  ایرج   قادری ،   محمود  گلابدره ای ، رضا  ژیان ،   خسرو  شکیبائی ،  نعمت حقیقی ، حسین کسبیان ، استاد  حمید  سمندریان )  و...

 تازه  اینها  چهره های  شناخته  شده  کشور بودند ،  وای  به  حال  گمنامان  .  آقای شمقدری   متاسفم  برای  شما  و  مدیر  کل  پر مدعای  نظارت  و  ارزشیابی  شما   که  از  مدیریت   فقط   نفی  و تحریم  جشنواره  کن  ، ونیز  و مراسم اسکار را بلدند  . نه چشم دیدن هنرمندان موفقی همچون ( اصغر فرهادی ) را  دارید  و  نه  از رفتگان  حرفی  میزنید . بروید  مقداری  معرفت  بیاموزید  . آقای  ضرغامی   متاسفم برای  شما  و  مدیران  میزطلب شما  .

اگر  به  آخرت  و روز  جزاء  اعتقاد  دارید ،  کمی  به  انتقادها  گوش دهید  ، شاید روزنه ای  باشد  برای  بازگشت  به  اخلاقییات  و  انسان  دوستی . خدا من و شماها را مورد رحمت و مغفرت خویش قرار دهد.

سعید روحی مرداد۱۳۹۱ 

سلام  حمید  هامون .  تو  را  خوب  میشناسم  ، چون  تو  خود منی ، تو  آئینه  تمام نمای  احساسات  ،  افکار  و  مظلومیت  من  و دوستان  بلند پرواز  منی  که  در  آن  دوران  ، همچون  پرنده ای  بال شکسته ،  در  قفس  تن  محبوس  بودند  و  توان  پرواز  نداشتند .

 هنگامی  که  بر  پرده  نقره ای  اولین  کلمات  را  با  آن  شور و احساس  تکرار نشدنی  بیان کردی  به  خود  میبالیدم  که  من  چقدر حمید  را  میشناسم  .  انگار  سالها  در  همسایگی  ما  بودی  و  هر روز  میدیدمت  .

 هامون  ، حمید هامون  شد  الگوی  جوانانی  که بین  سنت  ،  عرفان ، عشق ، زندگی ، روشنفکری  و مدرنیته  دست  و  پا  میزدند و  همیشه  هم  مورد  تمسخر  و  نیش  و  کنایه  قرار  میگرفتند  .  با تو  یاد  گرفتیم  عاشق  شویم  .  آموختیم  بخوانیم  نا خوانده ها را . بگوئیم  ، فریاد بزنیم  ، گریه  سر  دهیم  و  در  نهایت  دل  به  دریا بزنیم  .

 حمید جان  تو  مرید  علی  بودی ،  عشق  به  حسین  داشتی . پیوندی  مجنون وار  با ،  علی عابدینی  . مهشید  و  دکتر  و  عظیمی و  دیگران  تو  را  نفهمیدند  و  دیوانه ات  خواندند  ، تو  را  وادار  به جدائی  کردند  ، عقب مانده  و  غیر قابل  تحمل  نشانت  دادند  اما این  تو بودی  که  نشان  دادی  عاشق  کیست  و  معشوق بی لیاقت  از  آن  همه  شور  و  احساس  کودکانه  که  نشان  از  صداقت تو  بود  به  پول  پناه  برد  و تنهایت  گذاشت  .

 یاد  دیالوگ  آنیک شفرازیان  که  در  نقش  مادر بزرگ  به  تو  میگفت (  آی آی آی  حمید جان  ،  تنهائی؟  غمخوار نداری؟  تنهات گذاشته؟ )  تو   برای  ما  حکم  علی عابدینی  را  داشتی که شیفته اش بودی  .  چقدر  نوع  حرف  زدنت  ، لباس  پوشیدنت ،  خندیدن  و غر زدنت  به  همه  خصوصا  جوانان  سرایت  کرده  بود .  یادم  هست که  فیلم  را  با  چند  دوست  در  سینما آزادی  برای  چندمین  بار میدیدم  ، ضبط  صوتهایی  را  در  دست  تماشاچیان  دیدم  که  همه دیالوگهایت  را  ضبط  میکردند  . کیفهایی که به سبک تو بر دوش می انداختند و ... 

ما  که  تو  را  تنها  نذاشتیم  ، بعد  از  گذشت  سالها  هامون  شدنت باز  هم  برای ما همان تازگی  روز  اول  را  داشتی  پس  چرا  بی وفائی  پیشه  کردی  و  ما  را  تنها  گذاشتی ؟  این  رسم  رفاقت نبود . حتی  دخترت  هم  از  رفتنت  گله  دارد  و  میگوید  طاقت  دیدن هامون  و  دیگر  فیلمهایت  که  یکی  یکی  روانه  سینما  میشود  را ندارد  . ما  از  تو  گله  میکنیم  و  او  هم  از  ما  و  همه  کسانی  که  بر  سفره  معرفتت  از  تو  میخوردند  و  میبردن  ،اما  دیگر  حتی یادی  هم  از  خانواده ات  نمی کنند.

  این  روزها  وقتی  خیلی  دلم  میگیرد  بیشتر  دلتنگ  دیدنت میشوم .   اما   هر  چه  بگذرد  بیشتر  از  پیش  مطمئن  میشوم  که تنها  هامون  زندگی   من   تو   هستی   و  بس.

      تقدیم به خسرو شکیبائی عزیز به بهانه سالروز سفرش ( سعید روحی )